Korekta uszu
Dawniej osoba, która urodziła się z odstającymi uszami, musiała żyć z nimi przez całe życie. Dziś, korekcja odstających uszu jest jednym z podstawowych zabiegów chirurgii plastycznej. „Niezadowolenie” z uszu jest subiektywnym odczuciem ich posiadacza. Ludzie intuicyjnie potrafią ocenić, czy uszy drugiej osoby są kształtne, czy też wykazują jakieś odstępstwa od normy.
Korekta uszu - galeria zdjęć przed i po - wejdź i zobacz
Poniżej prezentujemy film, w którym dr Maciej Charaziński dzieli się z Państwem swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi zabiegu korekty uszu.
Żeby ustalić zakres operacji, chirurg musi obejrzeć małżowiny uszne pacjenta oraz zbadać je dotykiem, co pozwala na obiektywną ocenę i opisanie zniekształcenia. Wynik operacji jest wypadkową pierwotnego zniekształcenia i techniki operacyjnej. Przy dużym zniekształceniu nawet perfekcyjnie wykonana operacja nie spowoduje, że uszy będą idealne.
Powodem odstawania uszu jest w 50 % płaski fałd grobelki, który sprawia, że ucho „zawija się” do przodu. Uszy mogą też odstawać gdy muszla jest zbyt duża i unosi resztę małżowiny, oddalając jej obrąbek od czaszki. Zdarzają się też przypadki, kiedy oba te powody występują jednocześnie.Do rzadkich przyczyn odstawania uszu należą: obecność tzw. guzka Darwina (który jest wyniosłością na obrąbku), tzw. ucho „zwinięte” albo „filiżankowe”, ucho zwisające (w którym, przy prawidłowej muszli i grobelce, górna część małżowiny zwisa w dół), ucho z dodatkową odnogą grobelki, a także ucho Machiavellego i ucho satyra (w których górna część małżowiny jest płaska, duża, miękka i oddalona od czaszki). Korekcja odstających uszu jest zawsze zabiegiem „na miarę”. Jeśli przyczyną odstawania ucha jest zbyt duża muszla – muszlę przyszywa się za uchem lub usuwa się jej najgłębszą część i przyszywa pozostałą. Jeśli przyczyną odstawania ucha jest płaska grobelka – wykształca się ją.
ZABIEG
Zabieg plastyki uszu wykonuje się w klinice. Operacja polega na nacięciu skóry, odwarstwieniu jej oraz w zależności od rodzaju zabiegu, nacięciu, przecięciu lub zmniejszeniu chrząstki, następnie zagięciu jej i ponownym zamocowaniu w nowej pozycji. Nowe położenie chrząstki, mocuje się tzw. szwami Mustarde. Najlepiej gdy są one niewchłanialne, gdyż chrząstka ma swoją „pamięć”; pozostawiona sama sobie po wchłonięciu się szwów rozpuszczalnych może powrócić do dawnej pozycji. Oprócz szwów Mustarde, które nie są zdejmowane, zakłada się także szwy na skórze w celu zamknięcia rany operacyjnej. Podczas zabiegu, chirurg koryguje jedno ucho po drugim.
Operacja odstających uszu, jako jedna z niewielu operacji plastycznych, wiąże się z dość silnym bólem pooperacyjnym. Ból ten można jednak złagodzić za pomocą dostępnych bez recepty leków przeciwbólowych (np. paracetamolu).
Po operacji, na ucho zakładany jest opatrunek, a na głowę – opaska, której zadaniem jest przytrzymywanie opatrunku i zabezpieczanie ucha przed urazem (jako odstająca część ciała, ucho jest narażone na zawijanie do przodu, np. przy podparciu się ręka czy podczas snu). Może to być opaska medyczna, z rzepami, lub zwykła, delikatna sportowa. Powinno się ją nosić bez przerwy do zdjęcia szwów (czyli przez 10-14 dni), a po zdjęciu szwów – na noc, przez 2-3 tygodnie. Dzieci, powinny nosić opaskę w ciągu dnia dłużej, zwłaszcza podczas zabaw i gier zespołowych. Klinikę można opuścić niemal zaraz po zabiegu (po około 2 h). Zalecane jest jednak pozostanie w niej do następnego dnia, by skorzystać z zimnych okładów na ranę (które ograniczają obrzęk i zmniejszają ból), uniknąć męczącego transportu w dniu zabiegu i ponownego przyjazdu rano – na zmianę opatrunku, zapewnić sobie szybką pomoc w razie tworzenia się krwiaka, a także łatwą dostępność leków przeciwbólowych. Przez kilka dni po operacji, małżowina uszna jest opuchnięta i sina. Jej tkliwość może się utrzymywać nawet przez wiele tygodni utrudniając np. spanie na boku. 3 dni po zabiegu możliwe jest umycie głowy delikatnym szamponem. Zamoczenie okolicy zszytej rany niczym nie grozi. 7 dni po zabiegu wskazane jest badanie kontrolne w celu oceny przez lekarza procesów gojenia. Po 14 dniach na kolejnym badaniu kontrolnym zdejmowane są szwy. U małych dzieci można na skórę założyć szwy rozpuszczalne, które nie wymagają zdejmowania. Uważa się jednak, że blizna po założeniu szwów rozpuszczalnych może być mniej korzystna niż po szwach nierozpuszczalnych.
MOŻLIWE POWIKŁANIA
Operacja korekcji uszu pozostawia bliznę, która jeśli znajduje się z tyłu ucha jest mało widoczna. Ucho należy jednak do miejsc, w których mogą powstawać bliznowce i czasami są one znaczących rozmiarów (dotyczy to zwłaszcza osób, które już je posiadają). Kolejną możliwą komplikacją jest krwiak w ranie pooperacyjnej. O tworzeniu się krwiaka, co ma miejsce na ogół kilka godzin po zabiegu, świadczy nasilenie się bólu po stronie krwiaka. W razie jego powstania, konieczna jest rewizja rany pooperacyjnej, ewakuacja nagromadzonej krwi i ponowne zszycie skóry. Bardzo rzadko rana pooperacyjna ulega zakażeniu. Jeśli infekcja wda się w chrząstkę, konieczna jest terapia antybiotykami. Możliwą komplikacją jest też nawrót odstawania uszu.
KOREKTA USZU U DZIECI
Największy rozwój małżowiny usznej dokonuje się w ciągu pierwszych 5 lat życia. Jej wielkość u 5-letniego dziecka stanowi 80% wielkości ostatecznej. A około 10. roku życia pod względem wielkości i formy, małżowina jest już niemal taka sama, jak u dorosłego.Ten fakt ma duże znaczenie dla korekcji uszu. Można ją bowiem wykonać – bez obaw, że zaburzy ona rozwój ucha – już w wieku 5-6 lat. Odstawanie uszu może niekorzystnie wpływać na rozwój psychiczny dziecka. Taką operację powinno się jednak wykonać tylko wtedy, gdy dziecko samo odczuwa jej potrzebę (wstydzi się swoich uszu, nie lubi ich, jest z ich powodu wyśmiewane przez kolegów itp.). Nie powinno się korygować odstających małżowin u dziecka na życzenie rodziców. Przeszkodą dla wczesnego wykonania tej operacji (przed pójściem do szkoły) jest fakt, iż wymaga ona narkozy, co się wiąże z dodatkowym, niepotrzebnym obciążeniem organizmu i ryzykiem operacyjnym. Podczas operacji w znieczuleniu miejscowym, którego podanie jest bolesnym zastrzykiem w tylną powierzchnię ucha, pacjent musi leżeć przez około godzinę na stole operacyjnym bez poruszania głową współpracując z lekarzem. Dlatego uważa się, że najlepiej jest ją wykonać w wieku 8-14 lat.
WARTO WIEDZIEĆ
Czasami zdarzają się nawroty odstawania uszu. Dzieje się tak, gdyż chrząstka ucha posiada „pamięć”. Najskuteczniejszą metodą pozbawiania chrząstki „pamięci” jest przecięcie jej na wylot. Jedynie po takim zabiegu odstawanie uszu nie nawraca. Ta operacja pozbawia jednak ucho naturalnego konturu. Naturalny kontur ucha nie jest bowiem w żadnym miejscu ostry, jak to ma miejsce w przypadku nacięcia chrząstki. Operacja przez osłabienie chrząstki i założenie nierozpuszczalnych szwów Mustarde jest niemal równie skuteczna, jak przez jej nacięcie. Jednak przy zastosowaniu tej metody zdarzają się nawroty odstawania uszu. Przy czym niewchłanialne szwy Mustarde mogą być wyczuwalne za uchem jako drobniutkie guzki. Te guzki nie są jednak widoczne. Dobrze przylegająca małżowina przykrywa i szwy, i bliznę.
