Plastyka brzucha
Plastyka brzucha to jeden z typowych zabiegów z zakresu chirurgii plastycznej estetycznej. Jest on wykonywany zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Celem operacji jest uzyskanie „płaskiego brzucha” z dobrze napiętą skórą i zaznaczeniem w talii.
Plastyka brzucha - galeria zdjęć przed i po - wejdź i zobacz
Poniżej prezentujemy film, w którym dr Maciej Charaziński dzieli się z Państwem swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi zabiegu liposukcji.
Za pośrednictwem plastyki brzucha nie można wpłynąć na niekorzystną budowę anatomiczną kośćca oraz na tkankę tłuszczową w jamie brzusznej i narządy wewnętrzne.
Kształt brzucha uzależniony jest od wielu czynników: szkieletu kostnego, rozpiętej na nim warstwy mięśniowo-powięziowej, warstwy skórno-tłuszczowej oraz od budowy narządów wewnętrznych. Napięcie skóry i jej sprężystość zależy od wieku, ilości przebytych ciąż, zmian masy ciała w wyniku tycia i chudnięcia oraz od uwarunkowań genetycznych. Na kształt brzucha mają wpływ także wcześniej wykonane cięcia chirurgiczne np. cesarskie cięcie. Blizny pooperacyjne w nadbrzuszu oraz na brzuchu zawsze zwiększają ryzyko zabiegu, ponieważ krążenie krwi w takich miejscach jest gorsze niż w tkankach zdrowych.
Niekorzystny kontur brzucha może wynikać z nadmiernej wiotkości skóry, zbyt dużej ilości tkanki tłuszczowej, wiotkości warstwy mięśniowej lub przerostu narządów wewnętrznych. Czasami kontur zniekształcony jest obecnością przepuklin zewnętrznych. Duże fałdy tkanek wiszących w okolicy podbrzusza zaburzają pionową postawę ciała oraz utrudniają utrzymanie higieny. Pod fałdem skórnym mogą rozwijać się choroby skóry takie jak wyprysk, czy grzybica. Dla większości osób, zbyt duży brzuch stanowi również problem natury psychicznej. Plastyka brzucha może być w takich przypadkach pomocna. Stanowi także końcowy etap chirurgicznego leczenia otyłości (w patologicznej otyłości najpierw wykonuje się zabiegi, których celem jest uzyskanie prawidłowej masy ciała, a następnie wykonuje się plastykę brzucha, ramion, czy ud).
Operacje plastyczne nie są metodą odchudzania, a jedynie modelują sylwetkę.
ZABIEG
Operacja wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym (narkoza). Pacjenci muszą być do niej dobrze przygotowani. Ogólny stan zdrowia musi być dobry, a wyniki podstawowych badań prawidłowe. Na miesiąc przed terminem operacji odstawia się hormonalne leki antykoncepcyjne, hormonoterapię zastępczą oraz rezygnuje z palenia papierosów. Na 2 tygodnie przed operacją odstawia się leki zawierające kwas acetylosalicylowy (m.in. Aspirynę, Polopirynę) oraz witaminę E. Pacjenci, którzy przyjmują doustne leki przeciwzakrzepowe nie powinni mieć wykonywanej plastyki brzucha ze wskazań estetycznych. W okresie okołooperacyjnym stosuje się profilaktyczne dawki antybiotyków oraz leków zmniejszających ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych. Zabieg trwa od 2-4 h w zależności od rozległości i stwierdzanych okoliczności śródoperacyjnych. Po zabiegu ponad opatrunkiem zakłada się specjalne ubranko uciskowe zmniejszające obrzęk. W ranie pozostają 2 dreny. Pobyt w klinice jest dłuższy niż po innych operacjach z zakresu chirurgii plastycznej estetycznej i wynosi 3 doby. Następnego dnia po rozpoczyna się rehabilitację oddechową i ruchową. Wykwalifikowany personel medyczny dba w ten sposób o zmniejszenie ryzyka ewentualnych powikłań. W trzeciej dobie pacjenci są w pełni uruchomieni, mają usunięte dreny oraz zmieniony opatrunek i mogą swobodnie opuścić klinikę. Badania kontrolne odbywają się po 7 i 14 dniach. Wtedy zdejmowane są etapowo szwy i kontrolowany proces gojenia. Pacjenci otrzymują dalsze zalecenia odnośnie dbania o bliznę. Zwykle po 2-3 tygodniach można powrócić do pracy umysłowej, a po 1 miesiącu do pracy fizycznej, jednak z ograniczeniem dźwigania dużych ciężarów.
Naturalnymi następstwami zabiegu są: obrzęk, zasinienia, zaburzenia czucia, gromadzenie się płynu surowiczego w ranie, trwała blizna pooperacyjna, ból pooperacyjny, ogólne osłabienie.
POWIKŁANIA
Powikłania po zabiegu plastyki brzucha występują częściej niż w przypadku innych operacji z zakresu chirurgii estetycznej i można podzielić je na dwie kategorie: rzadko występujące powikłania ciężkie, które potencjalnie zagrażają życiu oraz częściej występujące powikłania związane z dłuższym okresem rekonwalescencji lub koniecznością wykonania powtórnych zabiegów poprawkowych .
Powikłania ciężkie - ryzyko zgonu po plastyce brzucha wynosi od 0,02% do 0,04%. Większość zgonów jest wynikiem zatorowości płucnej. Zatorowość płucna wynikająca z zakrzepicy żył jest powikłaniem, któremu można zapobiec poprzez eliminowanie czynników ryzyka oraz odpowiednie postępowanie okołooperacyjne. Nie powinno się wykonywać plastyki brzucha ze wskazań estetycznych u osób ze zwiększonym ryzykiem zatorowości płucnej: przebytą zakrzepicą żył głębokich lub zatorowością płucną, zastoinową niewydolnością serca, przewlekłą chorobą obturacyjną płuc, cukrzycą, chorobami zapalnymi jelit, patologiczną otyłością, żylakami kończyn dolnych, genetycznie uwarunkowaną wzmożoną gotowością do powstawania zakrzepów. U pacjentów z żylakami kończyn dolnych (jako jedynym czynnikiem ryzyka) w pierwszej kolejności wykonuje się operację żylaków, a dopiero potem plastykę brzucha.
Powikłania związane z dłuższym okresem rekonwalescencji - można do nich zaliczyć krwiaki, długotrwały wysięk surowiczy, infekcje, niekorzystną bliznę (bliznowiec) oraz zniekształcenie pępka. Powtórny zabieg w przypadku niekorzystnej blizny lub zniekształceniu pępka wykonuje się nie wcześniej niż 1 rok po operacji pierwotnej. Powstawanie bliznowca jest uwarunkowane genetycznie. Pacjenci, którzy mają tego typu bliznę po wcześniej przebytych szczepieniach lub operacjach będą mieli bliznowiec po plastyce brzucha. Blizna przerostowa może powstać w miejscu, gdzie doszło do zaburzeń gojenia się rany – rozejście się rany, niedokrwienie brzegów i martwica tkanek, zakażenie rany. Pooperacyjne zniekształcenie pępka oznacza, że nie znajduje się on w linii środkowej ciała, tylko „zbacza” w jedną stronę. Chociaż przed każdym zabiegiem lekarz rysuje plan na ciele pacjenta, zdarza się, że nowy pępek przemieszcza się. Może to wynikać z nieprecyzyjnych zaznaczeń lub z nieprzewidywalnych procesów gojenia się tkanek, które pociągają płat mocniej w jedną ze stron.
WARTO WIEDZIEĆ
Nieuniknionym następstwem zabiegu jest długa blizna zlokalizowana najczęściej w podbrzuszu oraz blizna wokół pępka. Prawidłowa pielęgnacja blizny pooperacyjnej, w postaci stosowania specjalnych plastrów, i maści, a także unikania przedwczesnego jej opalania może spowodować, że blizna choć długa to i tak będzie mało widoczna.
